Op mijn bericht dat ik er voor heb gekozen om met een bus te gaan rondreizen kreeg ik vele reacties als: Stoer en gaaf. Maar ook stond er tussen: alles heeft een reden. En dat is inderdaad zo. Hoewel ik met deze keuze een droom die ik al jaren lang koester ga waarmaken, had ik nooit gedacht dat ik het uit een vorm van "noodzaak" zou doen.
Noodzaak? Ja, voor mij voelt het wel een beetje zo. En ik zal je uitleggen waarom.
Dit voorjaar mocht ik mijn 50e verjaardag vieren. Al van jongs af aan ben ik gewend aan te pakken en hard te werken. Ik ben opgegroeid op het watersport bedrijf van mijn ouders in Giethoorn. Ik ben enig kind die al op jonge leeftijd te maken kreeg met de nodige lichamelijke uitdagingen. Ik had heel vaak buikpijn, heb ook meerdere operaties gehad. Maar de grootste schok kwam toen ik op mijn 18e te horen kreeg dat ik binnen 5 jaar in een rolstoel zou komen door een spierziekte. Welke vorm ik heb wil ik verder allemaal niet op ingaan, want dat is niet van belang. Ik ben vooral dankbaar dat ik nog steeds "gezond" in het leven kan staan. Al heb ik zeker een aantal beperkingen. Met name zit de ziekte in mijn rechterhand waardoor ik niet alles kan. Dankzij deze ziekte kon ik mijn opleiding MBO niet afmaken omdat ik toen lichamelijk hard achteruit ging. Maar mijn ouders bleven me motiveren om me er niet aan over te geven en ik heb meerdere alternatieve therapieën gevolgd die de ziekte hebben weten te stoppen. Daarnaast heb ik 15 jaar in het watersport bedrijf gewerkt omdat ik geen baan kon vinden. De watersport was een erg materialistische wereld waar ik me niet helemaal op mijn gemak voelde. Na een bijna dood ervaring op mijn 25e heb ik dan ook de keuze gemaakt meer vanuit gevoel te gaan werken en massage kwam op mijn pad. Uiteindelijk ben ik gestopt in de watersport en heb mijn eigen wellness bedrijfje opgezet. Ik had 6 man personeel, stagaires en heb meerdere wellness onderscheidingen gewonnen. Maar dankzij de komst van de grote centra werd de concurrentie te groot en moest ik van koers veranderen en werd het een wellness B&B. De lasten waren hoog en ja ik kon rondkomen als ik 7 dagen per week werkte maar het was meer overleven dan leven. Ik zat op de rand van een burn-out en besloot de boel te verkopen. Dit ging niet zo eenvoudig en de grote overwaardes die er tegenwoordig zijn heb ik geen voordeel van gehad. Maar ik kon mijn chalet afbetalen en daar was ik al blij mee. Ik woonde namelijk al een poosje niet meer bij de zaak maar in een chalet in het bos. Onverwacht kreeg ik de mededeling dat mijn chalet binnen een paar jaar van het park moet. Ik besloot niet te wachten tot de einddatum want dan moest ik waarschijnlijk er nog geld bij leggen om hem te laten afvoeren. Daarom heb ik nu mijn chalet al verkocht om het beetje reserve van mijn huis te behouden. Na mijn B&B vol liefde avontuur merkte ik dat ik toch de gezelligheid van een B&B miste. Zo begon ik als gastvrouw in het ontbijt in Diever, waar ik sinds begin dit jaar de manager van ben. Ik heb in deze regio gekeken naar mogelijkheden om iets te kopen of huren. Maar in mijn huidige situatie is dat onmogelijk. Of ik zou er nog een baan bij moeten zoeken, wat ik lichamelijk niet aankan.
Ik mag nu nog "wonen" in de blokhut die op het terrein bij de B&B staat. Een geweldige plek om tijdens de zomer in te verblijven met een prachtig uitzicht. Maar niet geschikt voor het najaar en de winter. Dus moest ik wel op zoek naar iets anders.
Je hebt altijd een keuze.
Hoe je situatie ook is, je hebt altijd een keuze. Die heb ik nu ook. Of ik blijf hier, betaal een mega huur voor een huisje (als ik die al kan vinden) en ga weer het uiterste van mijn lichaam vragen met alle gevolgen van dien. Of ik maak deze stap door het avontuur aan te gaan. Mijn droom te leven. Minder vaste lasten, een vrij leven, genieten van de natuur (en alle uitdagingen die dat met zich mee gaat brengen) maar wat wel een stuk beter is voor mijn lichaam en gezondheid. Na vele jaren zowel in de watersport als wellness 7 dagen per week gewerkt te hebben voelt het wel dubbel dat ik me soort van gedwongen voel deze keuze te maken. Ik heb nog nooit WW gehad of een uitkering aangevraagd. Wellicht zal ik best voor iets in aanmerking kunnen komen met mijn lichamelijke beperkingen, maar dat voelt niet goed. Ik vind het niet nodig. Wil zelfstandig blijven. Maar niet meer de druk van hoge hypotheeklasten aangaan (als die mogelijkheid er al zou zijn). Want dat is ook iets, er zijn ook bijna geen opties. Koop is uitgesloten en huur is waanzinnig. Ik voel me door dit alles niet echt meer welkom in mijn eigen land.
Dus ik trek er op uit met de intentie op zoek te gaan naar een eigen plekje waar ik een nieuw leven kan opbouwen. Dat zal wellicht ergens een stukje grond zijn waar ik grotendeels off-grit kan leven en basic. Maar wel lekker in de natuur. We gaan het zien wat er op mijn pad mag komen.
Waar ga je van leven?
Die vraag krijg ik natuurlijk ook vaak. Ik ben al ruim 24 jaar masseuse en zowel mijn massagestoel als massagetafel gaan mee zodat ik overal een massage zou kunnen geven. Daarnaast ga ik online: Happy Life consulten geven en met mijn kennis en ervaring mensen helpen die graag advies willen over hoe ze hun gezondheid op een natuurlijke manier kunnen ondersteunen. Meer weten hierover? Klik dan op consult.
Hoe het verder allemaal gaat lopen, ik heb nog geen idee. Maar het plan is om de eerste week van oktober te vertrekken en dan zien we wel.
Dat was het voor deze keer. Dit was even de intro voordat ik op reis ga. De volgende blogs ga ik uiteraard onze ervaringen en avonturen met jullie delen. Met onze bedoel ik mijn hondje Puck die meegaat en mijn Citroën Jumper die ik Harry heb genoemd.
Leuk dat je mijn blog hebt gelezen en ik zou het leuk vinden als je een bericht achterlaat. Volg ook mijn dagelijkse avonturen op instagram bij: Corina's Vanlife
Ontspannen groetjes
Corina
Leuk om je op deze manier te volgen. Heel erg benieuwd naar de "reis" die je gaat maken. Heel veel plezier en succes.