Dit had ik niet verwacht!

Op mijn 50e maakte ik één van de meest ingrijpende keuzes van mijn leven. Ik heb mijn baan opgezegd, kocht een andere camperbus en ging per 1 oktober op reis. Zonder plan, zonder doel, zonder eindbestemming.

Vandaag vier ik mijn 51e verjaardag en in deze blog blik ik terug op mijn meest fantastische jaar tot nu toe.

Een jaar waarin ik zowel een reis naar buiten als naar binnen mocht maken. Mezelf tegen kwam op smalle weggetjes, tijdens eenzame nachten in mijn bus maar ook zag ik mezelf gespiegeld in nieuwe vrienden en vriendinnen die ik tijdens mijn reis heb mogen ontmoeten. Ze zeggen wel eens, ga alleen op reis, dan leer je jezelf pas echt kennen, en dat is zeker hoe ik het heb ervaren.

Toen ik vorig jaar mijn 50e verjaardag vierde samen met familie, vrienden en collega's had ik nog helemaal niet het plan te vertrekken. Ik woonde wel tijdelijk in een caravan nadat ik per 1 april mijn chalet had verkocht. En ik hield alle opties open. Maar dat ik het ook echt zou gaan doen, mijn droom realiteit te laten worden, dat kon ik toen nog niet vermoeden. Ik had het super naar mijn zin op mijn werk. Kreeg steeds meer verantwoording en het voelde alsof de B&B in het mooie Diever van mezelf was. Hierdoor deed ik veel meer dan van mij gevraagd werd waar mijn lichaam niet blij van werd. Steeds vaker gaf het aan dat ik verkeerd bezig was.

Ik denk dat het ergens begin augustus was toen ik op een ochtend opstond en wist dat ik op reis moest gaan. Dit was HET MOMENT. Als ik het nu niet zou doen zou het er nooit van komen. Ik had geen geschikte woonruimte kunnen vinden, kon op deze manier niet door blijven gaan dus moest een keuze maken. Ik koos ervoor mijn hart te volgen, wat anderen er ook van vonden.

Achteraf realiseer ik mij hoe vreemd het eigenlijk was geen plan te hebben. Ik had ook echt geen moment nagedacht om te gaan overwinteren in Spanje, en toch is dat precies wat ik uiteindelijk heb gedaan.

Als mensen vroegen waar ik heen zou gaan dan gaf ik als antwoord: wat er op mijn pad komt. Dat gebeurde onverwacht toen ik in september bij een vriendin op bezoek was en haar moeder vroeg of ik op hun huis in Andalusië wilde passen. Ik wist helemaal niets van de plek en zag al snel op google maps dat het 2400 KM rijden was. Oef, wel een heel stuk. Maar ik besloot het te doen. Hoe ik de tijd daar heb ervaren is in mijn vorige blogs te lezen. Nu kijk ik er vooral op terug als een periode van rust die ik nodig had na de drukke zomer.

De terugreis bracht me langs Benidorm waar ik voor mijn gevoel echt langs moest. Ik kan nog altijd niet verklaren waarom. Maar soms weet je gewoon dat je ergens naar toe moet of iemand moet ontmoeten omdat je samen iets uit te zoeken hebt. En dat is ook precies wat het me heeft gebracht. Vanaf het eerste contact met Ed is er een bijzondere vriendschap ontstaan die zich de afgelopen, ondertussen alweer bijna 5 maanden, verder heeft ontwikkeld. Het werd de rode draad door mijn tweede reis die ik 31 december begon na de decembermaand terug in Nederland te zijn geweest. De camping van Ed werd een soort van thuisbasis waar ik heen kon wanneer ik daar behoefte aan had. Ik kon mijn verhalen bij hem kwijt en regelmatig hield hij mij een spiegel voor. Als ik bij hem op bezoek was kookten we vaak samen, deden de was en maakten uitstapjes. We hadden lange gesprekken over van alles en nog wat. Een welkome afwisseling met de dagen dat ik alleen met Puck op reis was. Ik ben dol op haar, maar ze zegt zo weinig terug. Toch heb ik me geen moment echt eenzaam gevoeld. Of angstig. Er was een goede balans tussen tijd hebben voor mezelf en "samen" dingen ondernemen. Ik besef ook dat ik me in het begin vooral richtte op zoveel mogelijk willen zien. Was zo gewend constant maar bezig te zijn. Actief te willen zijn. Maar opeens kwam daar de behoefte aan rust. De reis van buiten naar binnen zeg maar. Door 6 dagen in een soort moerasgebied te hebben gestaan kon ik weer aarden, kreeg mooie inzichten en nieuwe inspiratie.

Ik was me er helemaal niet van bewust dat ik het fijn zou vinden een soort "thuis basis" te hebben tijdens mijn reis. Maar dat bleek dus wel het geval te zijn. Het universum had het goed voor me geregeld. Ik ben ondertussen al zo lang alleen. Mijn jongste dochter is alweer 5 jaar de deur uit en ik heb sindsdien ook geen serieuze relatie of iets dat er op lijkt meer gehad waardoor ik niet eens meer wist hoe het voelde de huiselijke dingen "samen" te doen. Doordat Ed en ik geen relatie hebben in de traditionele zin van het woord, en ieder ons eigen ding doen, zijn er geen verwachtingen of verplichtingen. Maar toch is er een basis van vertrouwen, gelijkwaardigheid en wederzijds respect. Het heeft mij de ruimte gegeven steeds opnieuw af te stemmen waaraan ik werkelijk behoefte heb. Steeds opnieuw de vraag te stellen: Hoe voelt dit voor mij? Zelf hadden we beiden niet verwacht dat we het zo gezellig samen zouden hebben, maar juist de verschillen tussen ons maken het interessant en leerzaam. Hoewel we achteraf gezien minder verschillend blijken te zijn dan we hadden verwacht.

Ik ben me er altijd van bewust geweest "anders" te zijn en niet in een standaard hokje te passen. Ik heb mijn ruimte en vrijheid nodig. Maar blijkbaar is er dus ook een deel die het fijn vind af en toe even de gewone huiselijke dingen samen met iemand te delen. Op dat vlak staan we er hetzelfde in. Dankzij deze speciale vriendschap heb ik veel over mezelf mogen leren. Ik denk niet dat ik dat had kunnen leren als ik enkel alleen had gereisd.

Mede dankzij mijn deelname aan B&B vol liefde kwam ik ook met andere lieve, mooie mensen in contact die een waardevolle bijdrage aan deze reis hebben geleverd. Zoals Toine (s3) waar ik tijdens mijn reizen al een paar keer op bezoek ben geweest, Yovan (s2) waar ik een paar dagen heb gelogeerd en Henriëtte, Mary en Marjan die me herkende en waarmee ik na een kopje koffie een leuk contact heb gekregen.

Grappig maar sinds ik in Spanje ben heb ik een socialer leven dan in Nederland.

Wanneer ik dan ook terugblik kan ik me enkel verwonderen hoe alles gelopen is. Wanneer ik een vast plan had gehad, dan had deze reis er zo anders uit gezien. In ieder geval had ik dit van te voren nooit kunnen bedenken. Het universum weet precies wat ik nodig heb en door op mijn intuïtie te vertrouwen heeft het me precies daar gebracht waar ik moest zijn. Daar waar ik mijn lessen mocht leren. En niet alleen dat.

Ook het financiële plaatje werd als vanzelf ingevuld. Doordat ik geen kosten heb hoeven maken om te overnachten op een camping heeft het me veel geld gescheeld. Daarnaast heb ik verschillende massages in de voortent van de caravan van Ed kunnen geven waardoor ik ook nog een inkomen had. En regelmatig kon ik online coaching sessies geven.

Na jaren van stress om rond te komen heb ik dat de afgelopen maanden geen enkel moment gehad. En ik heb me nog nooit zo rijk en dankbaar gevoeld.

Morgen begint er een nieuwe fase van mijn reis. Ik ga eerst weer terug naar Nederland waar ik tot half september zal blijven en onder andere weer een kleine 3 maanden voor mijn voormalige werkgever als manager in de B&B aan het werk zal gaan. Uiteraard zal ik ook in Nederland weer massages gaan geven. Nu op locatie omdat ik geen eigen praktijkruimte meer heb. En tussendoor wil ik mijn online coaching business verder uitbreiden.

Want na september wil ik opnieuw op pad. Voor hoelang en waarheen? Ook nu heb ik weer geen idee. Hoewel de kans groot is dat ik opnieuw richting Spanje zal gaan. Ik voel me hier helemaal happy. Maar ik laat me verrassen en kijk er nu al enorm naar uit wat mijn nieuwe levensjaar me zal gaan brengen. Ed en ik zullen zeker vrienden blijven en elkaar ook in Nederland wel weer eens opzoeken. In december ben ik ook al even in Noordwijk geweest. We hebben beiden dit vrije leven in ons hart gesloten. En ook met andere mensen die ik hier heb ontmoet hoop ik contact te blijven houden. Hoe en op welke manier, dat zal de toekomst uitwijzen. Nu eerst weer terug. Voornamelijk naar mijn kids en ouders. Over een paar weken mag ik opnieuw oma worden waar ik natuurlijk enorm naar uitkijk en zeker met mijn oudste kleindochter wil ik veel tijd gaan doorbrengen. Lekker samen met de bus op pad als ze er zin in heeft. Voor de rest laat ik het los. Het afgelopen jaar heeft me laten zien dat wanneer ik mijn intuïtie volg en leef vanuit vertrouwen er de mooiste en verrassendste dingen op mijn pad komen. Helemaal passend bij mijn slogan:

Go with the flow.

Dank je voor het lezen van mijn blog. Ik hoop dat je hem leuk vind en zou het tof vinden als je een reactie achterlaat.

ontspannen groetjes

Corina